Overgewicht en Insulineresistentie en 5 tips om het aan te pakken

Heb je last van overgewicht? Dan heb je waarschijnlijk ook last van insulineresistentie.

Insulineresistentie is een pandemie
Insulineresistentie, ook wel Metabool Syndroom gaat samen met overgewicht. De laatste 50 jaar is het een echte pandemie geworden in heel de wereld, maar vooral in de Westerse wereld is het behoorlijk toegenomen.

Oorzaken zijn de veranderde voeding, minder bewegen en meer stressgedrag.

De veranderde voeding is een belangrijke oorzaak.
Als je kijkt naar een halve eeuw geleden, zal je constateren dat we heel anders eten dan toen. De voedingsindustrie heeft ingespeeld op wat we lekker vinden. Daardoor zitten in de huidige voeding veel stoffen die we lekker vinden, maar die niet goed voor ons zijn.
Zaken als suiker, alcohol, fructose, transvetten, verkeerde verhouding aan vetzuren en tekorten aan belangrijke micronutriënten zijn een belangrijk onderdeel van ons voedingspatroon geworden.

Insuline transporteert suiker in de cellen

Wanneer wij koolhydraten eten (voedingsproducten die van meel en suiker zijn gemaakt) komt er suiker in het bloed. Deze suiker moet naar de cellen, zodat het als brandstof kan worden gebruikt. Insuline zorgt ervoor dat de suiker in de cellen komt.

Insuline wordt door de alvleesklier gemaakt

Insuline is een hormoon, dat door de alvleesklier wordt gemaakt. Wanneer de alvleesklier merkt dat er extra suikers in het bloed komen, wordt er extra insuline aangemaakt. De alvleesklier reguleert dus de hoeveelheid insuline en daarmee de hoeveelheid suiker in het bloed.

We kunnen niet altijd door eten. Insuline is één van de stofjes die ervoor zorgt dat de eetlust geremd wordt.

Te veel aan suiker wordt opgeslagen als vet

Wanneer er meer suiker bij de cellen terecht komt dan nodig is voor verbranding kijkt het lichaam of er in de spieren en in de lever nog voldoende voorraad aan suiker is. Deze voorraad noemen we glycogeen. Als daar de voorraad op orde is, wordt de overtollige suiker opgeslagen als vet.

Vet is ‘reserve-energie’

Het vet dat is opgeslagen zit nu in het onderhuids bindweefsel. Als deze reserve voorraad nooit wordt gebruikt (en alleen maar groter wordt) ontstaan er problemen.

Insulineresistentie is verkeerde communicatie

Bij insulineresistentie reageert het lichaam niet of minder op insuline. De cellen zijn ongevoelig geworden en reageren niet meer op de aangeboden suikers. Er worden dus wél suikers voor verbranding aangeboden, maar deze mogen niet de cel in om als brandstof te dienen.

Bij insulineresistentie wordt te veel insuline aangemaakt

Omdat de suikers niet in de cellen worden opgenomen, blijven er te veel suikers in het bloed en wordt er continu insuline aangemaakt.

Bij insulineresistentie worden suikers geen directe brandstof, maar vet

De insuline kan de suikers niet in de cellen kwijt en zoekt een andere plek. Die andere plek is het onderhuids bindweefsel. Alleen daar kan de insuline de suikers nog kwijt, maar dan wel in de vorm van vet. 

Insulineresistentie heeft dramatische gevolgen

Insulineresistentie zorgt ervoor dat we continu honger hebben, steeds aan eten denken en daadwerkelijk veel gaan eten.

Daarnaast gaat de verbranding in ons lichaam omlaag, waardoor er meer brandstoffen overblijven (en worden omgezet in vet) en we minder energie krijgen en minder beweeglijk worden

Insulineresistentie leidt tot hyperinsulinisme

Insulineresistentie leidt tot een te hoge insulinespiegel in het bloed. Wanneer dat chronisch is, spreken we van hyperinsulinisme.

De cellen nemen de suikers niet meer op waardoor de suiker wordt opgeslagen als vet. Dat vet zie je vooral rond je middel, maar gaat ook om je organen zitten.

Hyperinsulinisme leidt tot gezondheidsklachten en koolhydraatverslaving

Kenmerken van insulineresistentie zijn dat vrouwen hun taille kwijtraken en vet verzamelen rond hun middel. Mannen krijgen de zogenaamde bierbuik. Daarnaast gaat de insulineresistentie vaak samen met onder meer een te hoge bloeddruk, een te hoog LDL-cholesterol en een te laag HDL-cholesterol en diabetes type 2. 

Er gebeurt echter nog meer met het lichaam waar we niet blij van worden. We worden moe en chagrijnig, vrouwen hebben meer last van menstruatieklachten, we zijn sneller geïrriteerd, we krijgen behoefte aan voeding als chips, koekjes, brood en pasta en de concentratie vermindert.
We noemen die een koolhydraatverslaving.
Hierdoor kom je in een vicieuze cirkel terecht met alle frustraties van dien. Het afvallen lukt hierdoor niet.

Er zijn echter nog meer gezondheidsrisico’s die uit insulineresistentie voort kunnen komen zoals o.a. hart- en vaatziekten, overgewicht, kanker, MS, depressie, reumatische aandoeningen, slaapstoornissen, Alzheimer, hoge bloeddruk etc.

We kunnen er wél wat aan doen!

Door verkeerde voeding ontstaat er een levensbedreigend communicatieprobleem in ons lichaam. We kunnen insulineresistentie echter voorkomen door de juiste voeding te eten en ons gedrag te veranderen in de vorm van meer sporten en minder stressen.

Wie echter al insulineresistentie heeft, kan met behulp van een gekwalificeerde orthomoleculair specialist de consequenties beperken. Wanneer we tijdig ingrijpen, kunnen we erger, zoals Diabetes, voorkomen.

Hier onder volgen 5 algemene tips om insulineresistentie aan te pakken.

  • Optimaliseer je eetpatroon
  • Vul je voeding aan met de juiste essentiële micronutriënten
  • Zorg voor minder stress
  • Zorg voor 30-60 minuten beweging per dag en 2 -3 x per week krachttraining
  • Zorg voor gewichtsverlies

Wil jij ook hulp hierbij?

Maak dan een afspraak voor een gratis kennismakingsgesprek! Dan bespreken we de mogelijkheden voor jou!

(Bron: “Met verstand gezond”)